Przemyślenia ujęte w tym poście zostały spowodowane informacją o nowych zmianach w systemie edukacji, szykowane przez Ministerstwo.
Pisząc ten tekst myślę o moim synu. Co będzie za kilka lat? Czy będzie reprezentował pokolenie multitasking czy już inne? Czy ówczesny system oświaty przygotuje jego pokolenie do prawidłowego wejścia na rynek pracy?
=======================================
Aktualnie na przykład na rynek pracy wchodzi nowe Pokolenie – Z
Pokolenie Z (zwane też generacją multitasking), albo pokolenie C – od angielskiego słowa connected czy podłączony do sieci. Według ekspertów charakteryzuje ich słowo change – czyli zmiana, stan, który najbardziej lubią, gdyż ciągłe eksperymentowanie umożliwia im rozwój oraz dostarcza wielu wrażeń.
Pokolenie to żyje przede wszystkim w świecie wirtualnym. To w nim nawiązywane i prowadzone są kontakty interpersonalne i to w tej przestrzenni najłatwiej jest im się komunikować. Relacje z innymi ludźmi to głównie kontakt poprzez media społecznościowe.
Przerażające ale a propos kontaktów przez media, zdarzyło mi się nieraz że na FB do znajomych zapraszały mnie osoby, które znam tylko z widzenia i w dodatku nigdy w rzeczywistości nie powiedziały mi: Cześć lub Dzień dobry!
Pokolenie Z nigdy nie jest same, nawet zamknięte w pokoju ma dostęp do zewnętrznego świata i obecnych w nim ludzi. To pierwsze prawdziwe dzieci nowoczesnych technologii. Przedstawiciele tej generacji nie boją się pracy na odległość, obsługi skomplikowanych urządzeń czy aplikacji informatycznych, a przechowywanie osobistych danych i plików w chmurze jest dla nich całkowicie naturalne. Łatwiej jest im się porozumiewać cyfrowo niż w tradycyjny sposób.
Pokolenie Z, to osoby urodzone 1995 roku, które już dziś stanowią grupę młodych konsumentów. Wkrótce osoby z tej generacji zaczną również szturmem zdobywać rynki pracy. Dostosowanie do nich biznesu będzie wymagało wprowadzenia zmian zarówno w świecie realnym jak i wirtualnym. Młodzi ludzie nie boją się zmian, bardzo łatwo podchodzą do zmiany miejsca pracy. Nie boją się wyrazić własnego zdania, otwarcie mówią, co im się nie podoba. Mają świadomość, w jakim tempie świat się zmienia, dlatego samą wiedzę traktują jako coś szybko tracącego swoją wartość.
Cechuje ich także mobilność, znają języki obce i mają znajomych na całym świecie, Ważniejsza jest szybkość wyszukiwania informacji oraz kreatywne podejście do sposobów dotarcia do niej.
=======================================
Co jeszcze charakteryzuje to pokolenie oraz co sprawi w otaczającym świecie?
Niepokój budzi świat realny, problemem mogą być stosunki interpersonalne, zaburzenia w postrzeganiu przyjaźni, związkach partnerskich.
Trudno jest im pogodzić się z wizją długotrwałego budowania kariery zawodowej, bardzo szybko i zdecydowanie będą zmieniać pracodawców.
Ponieważ bardzo często zmieniają pracę, to dłużej mieszkają z rodzicami. Nadopiekuńczość rodziców, dawanie perspektywy bezpieczeństwa sprawia, że nie czują potrzeby usamodzielnienia się. Nie jest to dla nich potrzeba nadrzędna i priorytet.
Ich przyzwyczajenie do masowego dzielenia się informacją w Internecie może zrodzić problemy z zachowaniem poufności danych i tajemnicy przedsiębiorstwa. Ważne zatem będzie uświadamianie ich i zapoznawanie z polityką prywatności i ochrony danych.
By ich zatrzymać, Pracodawca musi wprowadzić charakterystyczne motywatory pracy – skupić się na możliwości stworzenia im rozwoju zawodowego. Wysokie wynagrodzenie nie będzie już atutem tylko podstawą.
Wymusi to przeobrażenie sposobów komunikacji i zarządzania w zespołach. Pracodawcy muszą wypracować relację wzajemnego szacunku, demonstrując lojalność wobec takich pracowników.
=======================================================
Możesz o tym pomyśleć razem z dzieckiem, już teraz, pomóż mu zaplanować swoją karierę, pisałam już o tym w poście: „Zaplanuj swoją karierę”. Pomóż ale nie decyduj za nie! Bądź oparciem, doradcą, konsultantem, nie narzucaj swojej woli lub marzeń!
Dzięki właściwemu fachowemu doradztwu ale i wsparciu ze strony rodziców, przyszli pracownicy powinni wiedzieć, jak poradzić sobie na mało przewidywalnym i zmiennym rynku pracy.
Trzeba bowiem wiedzieć, że nie tylko rozwój informatyczno-techniczny jest ważne ale i emocjonalno-społeczny dziecka, a także późniejszego członka społeczeństwa, pracownika.
Dobrze jest mieć taką świadomość i przeciwdziałać złym postawom.
Z tym planowaniem kariery różnie bywa. Oczywiście warto mieć jakąś określoną wizję swojej przyszłej ścieżki zawodowej i dążyć do jej realizacji – tylko niestety nie da się przewidzieć, jakie profesje będą cieszyły się największym "wzięciem" za kilka czy kilkanaście lat…I bądź tu mądry 😉
to prawda, ważne jest na początek rozwinięcie dobrych postaw u dziecka: akceptacja zmiany, dążenie do rozwoju i usamodzielnienia? Każdy te dobre postawy inaczej interpretuje
To bardzo trudne! Duże wyzwanie dla nas rodziców.Mam wrażenie, że obecne kilkulatki, to już będzie pokolenie ZZ czy jeszcze coś innego.
Z obecnymi nastolatkami mam do czynienia na co dzień i faktycznie są odważniejsi, bardziej bezpośredni niż my, maja dużo większą świadomość, jak ważny jest zdrowy tryb życia i są obywatelami świata i dzięki technologiom i dzięki temu, że świat jest otwarty, a wielu rodziców ma spore możliwości finansowe. najwięcej zaburzeń – funkcjonowanie społeczne. Niestety.
Sama dostaję ostatnio coraz więcej zaproszeń od osób których nie znam – nawet z widzenia! Mamy tylko na przykład wspólnego jakiegoś znajomego. I faktycznie – są to osoby młodsze ode mnie, właśnie, jak mniemam, z pokolenia Z, które nie mają problemów z bezpośredniością i nawiązywaniem wirtualnych znajomości.
Jej, ja jestem jeszcze na etapie pokolenia X (a może to Y było?) 😉 O Z w każdym razie jeszcze nie słyszałam 😉
mam nadzieje że jednak w realu tez są bezpośredni 🙂
wszystko przed Tobą 😉 Można zauważyć różnice w zachowaniu osób których dzieli granica ok. 10 lat 🙂 Mam głównie na myśli zachowanie się w relacjach zawodowych
Czy ja wiem, że życie wirtuatalne jest przerażające – ma swoje wady i zalety. Boimy się tego, z czym nie dorastaliśmy. Natomiast faktycznie nowe pokolenie chce wszystkiego teraz, zaraz, brakuje cierpliwości a jak wiadomo, aby zbudować coś trwałego i wartościowego, potrzeba czasu
Sorry, nie wierzę w coś takiego jak Pokolenia X, Y, Z. Dla mnie to jest takie mega generalizowanie, co powoduje, ze ja z racji wieku przypisywana jestem do pewnych cech, które akurat nie posiadam.
Ehhh, tych generacji było już tak dużo, ciągle mają jakiś nowy pomysł. A dla mnie ważne jest po prostu obserwowanie zmieniającego się świata. Dzieci chyba też lepiej rozumieją i lepiej dadzą sobie radę z planowaniem kariery – my już tak dobrze się nie będziemy znać na regułach świata młodszych pokoleń. To tak, jakby próbowała mi w mojej karierze w social media doradzać mama, która zna tylko podstawy.
Ja jestem pokoleniem millenium 🙂 Z końca, ostatni rocznik '95. Moja Ciocia (ta, co miała mieć prelekcję na SŚB o medytacji) jest z początku tego okresu. Ja w to wierzę, bo z chrzestną super się dogadujemy i mamy podobne poglądy, a nawet cele 😉
Nie myślałam o tym pokoleniu w ten sposób, trochę mnie uświadomiłaś tym wpisem i powiem ci, że się przeraziłam. Rośnie nam pokolenie cyborgów?
nie życie wirtualne nie jest przerażające wręcz odwrotnie, bardzo ułatwia życie 🙂 Jednak tak jak we wszystkim trzeba znaleźć złoty środek 🙂 I tak, by zbudować coś trwałego potrzeba czasu 🙂 zgadzam się z Tobą w 100% 🙂
to tak jak z typami temperamentu – ktoś je stworzył a okazuje się że nie wszystkie cechy sangwinika na przykład do nas pasują 🙂 Jedno jest pewne – różnice pokoleniowe są 🙂
każde pokolenia ma swoje plusy i minusy, ważne by znaleźć złoty środek. Mama w social mediach Ci nie pomoże ale doradzi prawdopodobnie jak rozwiązywać problemy komunikacyjne w zespole pracowniczym 🙂
🙂 coś w tym jest 🙂
do cyborgów to jeszcze daleko 🙂 ale myślę, że wpajanie naszym dzieciom świadomości o ważności interakcji społecznych będzie miało znaczenie 😉
Od razu po studiach postanowiłam, że nie będę nikomu zabierać miejsca pracy, tylko stworzę sobie własne miejsce do pracy i założyłam własną firmę 🙂
kobieta przedsiębiorcza – i tak trzymać!
Ogólne trendy w rozwoju tych młodych pokoleń są trudne do zrozumienia dla mnie, urodzonej niemal pół wieku temu, jednocześnie inne wydają mi się bardzo obiecujące. Z perspektywy czasu patrzę, że najlepiej jest podążać tą ścieżką edukacji, która nas najbardziej interesuje, a potem szukać pracy w ramach tych zainteresowań. Teraz tak szybko się wszystko zmienia, że naprawdę trudno przewidywać, co będzie się cieszyło uznaniem później, ważne, aby praca przynosiła satysfakcję.
tak, ważne, by praca przynosiła satysfakcję, a ona jest często zbieżna z tym, czy wykonujemy to, co lubimy robić czyli z pasją 🙂 warto więc tą drogą podążać jeśli tylko możemy 🙂
Mi to się śmiać chce z ludzi, którzy uważają, że jak skończą studia to są wartościowymi osobami na rynku pracy. Niestety tak nie jest. Bo teraz liczy się doświadczenie. A nie tylko papierek. I co zabawne znam przypadki, kiedy po studiach osoby chcą takie wynagrodzenie, jak wiele osób pracujących pięć lat i nawet więcej nie doszło jeszcze do takiej stawki